ره آورد

در سالهای پایانی قرن بیستم ، بر اثر حوادث طبیعی و انسانی آسیب های فراوانی به میراث علمی و فرهنگی مکتوب بشر وارد شد . این پدیده یونسکو را بر این داشت تا این میراث را شناسایی و حفاظت نماید . از این رو برنامه حافظه جهانی پایه ریزی شد .

یونسکو در سال 1992 (1371 شمسی) برنامه حافظه جهانی را با موضوع شناسایی و حفظ هویت فرهنگی و علمی ملل مختلف جهان ، به اجرا گذاشت . این برنامه حافظه جمعی مستند مردم دنیاست که در برگیرنده دستاوردهای علمی و فرهنگی بشریت است . قسمت عمده این حافظه هم اکنون در کتابخانه ها ، آرشیو ها ، موزه ها و مکانهای دیگری در سراسر جهان نگه داری می شوند ، در حالی که اکثریت آنها در معرض خطر آسیب و نابودی هستند . نگرش این برنامه بر آن است که تمامی این مستندات متعلق به جامعه جهانی است و نگه داری و دسترسی همگانی به این آثار از اهداف آن است .

اهداف این طرح

1. محافظت از میراث مستند بشر
2. امکان دسترسی همگان به این آثار
3. افزایش آگاهی نسبت به اهمیت این میراث
4. گسترش این برنامه در سطح جهان

هر کشور می تواند هر دو سال یکبار دو اثر را برای ثبت در حافظه جهانی پیشنهاد دهد . ایران تاکنون 5 اثر زیر را برای قرار گیری در این حافظه پیشنهاد داده است :

1. شاهنامه بایسنقری از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری (به ثبت رسیده)
2. قرآن های پوست آهو، منسوب به ائمه اطهار (علیهم السلام) از کتابخانه آستان قدس رضوی
3. وقف نامه ربع رشیدی از کتابخانه مرکزی تبریز (به ثبت رسیده)
4. المسالک و الممالک از موزه ایران باستان
5. مجموعه اسناد تشکیلات اداری آستان قدس رضوی در دوره صفویه از کتابخانه آستان قدس

تا کنون 158 اثر در این حافظه به ثبت رسیده است که می توانید فهرست کامل آنرا در اینجا مشاهده کنید .

برای مطالعه بیشتر و شرکت در این طرح می توانید به پایگاه کمیته ملی حافظه جهانی مراجعه نمایید .